Udaję radość, której we mnie nie ma, ukrywam smutek, żeby nie martwić tych, którzy mnie kochają i troszczą się o mnie. Niedawno myślałam o samobójstwie. Nocą, przed zaśnięciem, odbywam ze sobą długie rozmowy, staram się odegnać złe myśli, bo byłaby to niewdzięczność wobec wszystkich, ucieczka, jeszcze jedna tragedia na tym i tak już pełnym nieszczęść świecie.
To już 3 lata gdy nie ma Cię.
Ale nawet po tak długim czasie nadal nie przestałem Cię kochać moja droga Aniu.
Lecz smutek pozostał...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz